Την Δευτέρα καταφθάνει στην Πάτρα ένα πολυάριθμο υπουργικό κλιμάκιο (σχεδόν ολόκληρη η Κυβέρνηση), με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στα πλαίσια του Περιφερειακού Συνεδρίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη και τις δημοσιονομικές προοπτικές της χώρας μας.

Ο βασικός πυλώνας του Συνεδρίου αναμένεται να κινηθεί γύρω από την «Έξυπνη, Καινοτόμα και Βιώσιμη Ανάπτυξη», η οποία σύμφωνα με τον ίδιο τον πρωθυπουργό θα αποτελέσει το όχημα για την επίτευξη του μεγαλεπήβολου στόχου του για το 2018:

[the_ad id=”46371″]

Την «καθαρή και πλήρη έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια» και την «επιστροφή στις αγορές». Ως σύνθημα καλό ακούγεται, υπάρχουν όμως άραγε επαρκείς λόγοι να συμμεριζόμαστε αυτή την αισιοδοξία;

Παραμερίζοντας το γεγονός ότι δεν μπορούμε από τώρα να προεξοφλούμε

  1. την υποδοχή που θα μας επιφυλάξουν οι Αγορές το ερχόμενο Καλοκαίρι και,
  2. την δυνατότητα να αναβαθμιστεί η Πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας κατά 6 μονάδες ώστε να τοπoθετηθεί σε επενδυτική βαθμίδα,θα πρέπει να υπενθυμιστεί ότι η Ελληνική Οικονομία θα παραμείνει σε στενή εποπτεία μέχρι να αποπληρώσει το 75% των δανείων που έχει λάβει από την Ε.Ε.

Κι αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να επιτευχθεί με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και φιέστες.

Όπως σημείωσε και στην Ομιλία του την προηγούμενη εβδομάδα στην Βουλή ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης: «Φτάνουμε λοιπόν στο Παράδοξο της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ: Από την μία να (διατείνεται ότι) σκίζει το Μνημόνιο κι απ`την άλλη ουσιαστικά να έχει συμφωνήσει σε ένα Νέο»! Υπερβολικό; Καθόλου, αν αναλογιστούμε ότι υπάρχουν ψηφισμένα μέτρα ύψους 5,2 δις ευρώ που αφορούν σε μείωση Συντάξεων, Εισοδημάτων και Αφορολόγητου.

[the_ad id=”46274″]

Για παράδειγμα, με τον ασφαλιστικό νόμο:

το 2016, κόπηκαν 230 εκατ. ευρώ από 165.000 χαμηλοσυνταξιούχους,
το 2017, μειώθηκε το βοήθημα για όλους τους δικαιούχους στο μισό,
από το 2018, θα κοπούν άλλα 238 εκατ. ευρώ από το επίδομα και θα πληρωθούν μόλις 85 εκατ. για τους περίπου 70.000 εναπομείναντες δικαιούχους, ενώ τα νέα κριτήρια θα μειώνουν και τα όρια εισοδήματος αλλά και τα ποσά του ΕΚΑΣ,
τέλος, το 2019 το ΕΚΑΣ καταργείται οριστικά.
Ας μην γελιόμαστε, η αυστηρή επιτήρηση θα παραμείνει και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει πια την δυσαρέσκεια της κοινωνίας με επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως αυτό του 2015 όταν η «τρόικα» μετονομάστηκε σε «θεσμοί»! Αντ`αυτού θα έπρεπε να ασχοληθεί: Με την τελική μορφή του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδος μετά το 2018 πλην της πρωτόλειας μορφής ενός Μηχανισμού Εγγυήσεων και Ανάπτυξης που επεξεργάζεται ο ESM.

Με το σύστημα ενισχυμένης επιτήρησης που αναμένεται να επιβάλλουν οι πιστωτές εν είδει 4ου Μνημονίου.
Με το νεότευκτο «Μηχανισμό Εγγυήσεων και Ανάπτυξης» που θα πρέπει να εγγυάται προληπτικά την σταθερότητα στην οικονομία.
Με την εξασφάλιση ότι τα ελληνικά ομόλογα θα είναι αποδεκτά για χορήγηση φθηνής ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα.
Όλα αυτά δεν είναι απλά «τεχνικά ζητήματα» όπως αρέσκονται να τα αποκαλούν με απαξιωτικό πνεύμα οι ιθύνοντες του Οικονομικού Επιτελείου της Κυβέρνησης, αλλά βαθύτατα πολιτικά. Η Ανάπτυξη που θα μας βγάλει από την Κρίση είναι ελληνική υπόθεση και απαιτεί Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο (το οποίο παρεμπιπτόντως αποτελεί και μια από τις Μνημονιακές Υποχρεώσεις της χώρας μας)!

[the_ad id=”46371″]

Τελικά, το δίλημμα δεν είναι αν “η χώρα πρέπει να βγει στις αγορές” -ασφαλώς πρέπει να βγει-, αλλά πώς θα ακολουθηθεί μια πολιτική με την οποία θα πάρουν ξανά μπροστά οι μηχανές της Οικονομίας, για να ξεπεράσουμε την κρίση οριστικά και να μείνουμε στις αγορές με καλούς όρους.

Μέχρι τότε, οποιαδήποτε νύξη για «Σκίσιμο Μνημονίων» & «Έξυπνη Ανάπτυξη» είναι μάλλον άτοπη…

ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ Κ. ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Οικονομολόγος
Τομεάρχης Ανάπτυξης & Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων ΝΟΔΕ Αχαΐας

 

[the_ad id=”48922″]

 

[the_ad id=”46704″]