ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΗ ΤΟΝ ΕΦΗΜΕΡΙΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΥΦΩΝΟΣ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΕΣ ΕΣΠΕΡΙΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ

Με ομιλητή τον Αρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Ιωακειμίδη που ανέπτυξε το θέμα «Τις έστι μου πλησίον;» συνεχίστηκαν χθες οι εσπερινές ομιλίες τις οποίες πραγματοποιεί κάθε Κυριακή η Ιερά Μητρόπολις Καλαβρύτων και Αιγιαλείας στο Κέντρο Νεότητος «Οι Νέοι Ορίζοντες».

Ο Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Τρύφωνος Διακοπτού, εστιάζοντας στη χθεσινή ευαγγελική περικοπή (αναφέρεται στην Παραβολή τού Καλού Σαμαρείτη), αρχικά σημείωσε πως η ζωή τού ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. «Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας. Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Ο Κύριος με την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη δεν διδάσκει μόνο τον νομικό, διδάσκει όλους εμάς. Μας δείχνει το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια βασιλεία και αυτός ο δρόμος είναι ο ανήφορος της αγάπης. Μας ζητά να πορευτούμε και εμείς από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ, ακολουθώντας τα ίχνη όχι του Λευίτη, ούτε του ιερέα, μα του καλόκαρδου Σαμαρείτη. Ο πλησίον μας είναι ο δρόμος που οδηγεί στην βασιλεία του Θεού. Ποιος είναι ο πλησίον; Είναι κάθε άνθρωπος που μπορούμε να προσευχηθούμε για αυτόν, κάθε άνθρωπος που μπορούμε να συγχωρήσουμε, κάθε άνθρωπος που μπορούμε να του μιλήσουμε για το Θεό. Πλησίον είναι ο καθένας που συναντάμε στη Θεία Λειτουργία, στην εργασία μας, στο σπίτι μας, σε όλο τον κόσμο. Πλησίον μας είναι κάθε άνθρωπος χωρίς να κάνουμε διάκριση φυλής, θρησκείας ή χρώματος, πλησίον μας είναι κάθε άνθρωπος, διότι είναι εικόνα Θεού», ανέφερε ο π. Γερβάσιος.

Και συνέχισε: «Πώς μπορούν να διορθωθούν η αποξένωση και ο ατομικισμός που διακατέχουν τον άνθρωπο; Σύμφωνα με τους Πατέρες της Ανατολής, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει και πάλι πρόσωπο μόνο όταν αποβάλει τη φιλαυτία, δηλαδή τον ατομικισμό του. Οι Πατέρες βλέπουν πως αυτό γίνεται κατορθωτό με την μετοχή του στην ασκητική λειτουργική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Με την άσκηση ο άνθρωπος νεκρώνει το «ίδιον θέλημα». Τότε ουσιαστικά αίρεται των ανθρωπίνων μικροτήτων και μπορεί ν’ αγαπά αληθινά τον συνάνθρωπό του. Με την μετοχή του στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας και ιδίως στην Θεία Λειτουργία που αποτελεί μια κατ’ εξοχήν κοινωνία προσώπων, συναισθάνεται έντονα πως ο δρόμος που οδηγεί προς το Θεό περνά απαραίτητα μέσα από τον πλησίον. Ο άνθρωπος με την μετοχή του στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας καθίσταται, κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, Θεοειδής. Γίνεται δηλαδή Θεός κατά χάριν και επομένως σ’ αυτήν την κατάσταση μπορεί ν’ αγαπά αυθεντικά το συνάνθρωπό του».

[the_ad id=”46371″]

Και ο Πανοσολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κατέληξε με τα λόγια τού Ιερού Χρυσοστόμου από την Β΄ προς Ευτρόπιον ομιλία του, τα οποία, όπως επισήμανε, έχουμε τόσο ανάγκη, ειδικά σήμερα που η Εκκλησία μας και ο Χριστός πολεμούνται ανοικτά: «Πόσοι και πόσοι δεν πολέμησαν την Εκκλησία!  Όλοι τους χά­θηκαν, αυτή όμως υψώθηκε πάνω από τους ουρανούς! Τέτοιο μέγεθος και τέτοιαν ιδιότητα έχει η Εκκλησία: Όταν πολεμείται, νικά! Όταν υπονομεύεται, δυναμώνει! Όταν συκοφαντείται, γίνεται λα­μπρότερη! Δέχεται τραύματα, μα δεν πέφτει κάτω από τις πληγές! Κλυδωνίζεται, μα δεν καταποντίζεται! Χειμάζεται, μα δεν ναυαγεί! Παλεύει, μα δεν καταβάλλεται! Πυγμαχεί, μα δεν νικιέται. Ας καταλάβουν όλοι αυτοί που προσπαθούν σήμερα να σβήσουν τον Χριστιανισμό από την Ελλάδα μας ότι η Εκκλησία πολεμουμένη νικά!».

 

[the_ad id=”46704″]

 

[the_ad id=”57928″]