mme-tvΔεν έχει σημασία αν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο οι πολίτες ζουν αντιλαμβανόμενοι ότι βρισκόμαστε στο 2016 μ.Χ. Στην Ελλάδα, αν παρακολουθήσει κανείς για λίγα έστω λεπτά τα όσα στο Κοινοβούλιο διαδραματίζονται, θα καταλάβει ότι βρισκόμαστε στην κυριολεξία στον… κόσμο μας, σ’ ένα, μάλλον παράλληλο σύμπαν, που λες και όλοι έχουν συνωμοτήσει για να μας τρελάνουν. Γιατί πως αλλιώς να αναφερθεί ή να σχολιάσει κάποιος, που μπορεί να έχει όλη την καλή διάθεση, τα τεκταινόμενα;

Διανύοντας τον έκτο χρόνο μνημονίων, έχοντας περάσει κυβερνήσεις από την δεξιά, την αριστερά και τον… σοσιαλισμό του ΠαΣοΚ, δεν έχει υπάρξει ακόμα κανείς που να μπορεί να συγκρουστεί με την ουσία των προβλημάτων. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο τα κανάλια, παρά την φιλότιμη προσπάθεια της Κυβέρνησης να στοχοποιήσει για όλα τα δεινά του τόπου συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, συγκεκριμένα επαγγέλματα και σε ορισμένες περιπτώσεις και ανθρώπους.
Και για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις. Προφανώς και υπάρχει πρόβλημα, προφανώς και η λειτουργία για παράδειγμα των ΜΜΕ δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο, προφανώς το όλο πολιτικο-οικονομικό σύστημα που έχει αναπτυχθεί στην χώρα και που μέρος του είναι όλα ανεξαρτήτως τα κόμματα, εντάσσεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε ένα πλαίσιο “διαπλοκής”. Το ζήτημα είναι όμως, πως το ίδιο το κράτος αντιμετωπίζει αυτή την παθογένεια που το ίδιο δημιούργησε, τροφοδότησε και γιγάντωσε; Αρκεί το “μαύρο” στα κανάλια;
Έχοντας στο μυαλό μου γράφοντας αυτές τις αράδες, ότι ζω σε μια χώρα δημοκρατική, ενταγμένη στον λεγόμενο “δυτικό κόσμο”, όπου κυριαρχούν οι κανόνες της ελεύθερης οικονομίας και έκφρασης, αδυνατώ να αντιληφθώ την λογική “πονάει χέρι, κόβω χέρι”. Δεν μπορεί επειδή το κράτος – σε όλες του τις εκφάνσεις – είναι ανίκανο να βάλει κανόνες και να τους τηρήσει, να διαλύει και να επιβάλλει ως απολυταρχικό καθεστώς μία τροπολογία – τιμωρία, πανηγυρίζοντας παράλληλα ότι χτύπησε την… διαπλοκή.
Δεν πρόκειται να μπω, ούτε να προχωρήσω στην παράθεση επιχειρημάτων γιατί δεν πρέπει να κλείσουν κανάλια, αλλά αντίθετα να δοθεί η δυνατότητα ν’ ανοίξουν κι άλλα. Λίγο έως πολύ έχουν ειπωθεί και από τους μεν και από τους δε και ως φαίνεται γι’ αυτά θα αποφασίσουν οι ειδικοί, συνταγματολόγοι, δικαστήρια, ευρωπαϊκές επιτροπές κ.ά. Συντάσσομαι ωστόσο με την άποψη ότι χρειάζεται να εφαρμοστεί ένα αυστηρό πλαίσιο με κανόνες και έλεγχο, όπου η αγορά όμως θα καθορίζει το πόσα κανάλια θα μπορέσουν να επιβιώσουν.
Είναι ξεκάθαρο ότι στα χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης υπήρξαν “όργια διαπλοκής”, όπως επίσης είναι ξεκάθαρο ότι η ιδιωτική τηλεόραση προσέφερε πολλά στην κοινωνία, όχι μόνο στον τομέα της ενημέρωσης, αλλά και στην ψυχαγωγία με τις καλές και κακές της στιγμές. Όμως μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Και μην κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους όλοι οι “βασικοί μέτοχοι” της πολιτικής ζωής του τόπου που βοήθησαν στο να στηθούν σχέσεις “αμαρτίας” με τα ΜΜΕ. Υπήρξε, υπάρχει και θα εξακολουθήσει να υπάρχει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό δούνε και λαβείν, την στιγμή που έχουμε αποφασίσει ότι ζούμε σε συνθήκες ελεύθερης οικονομίας, ακόμα κι αν οι άδειες είναι μία, δύο ή τρεις.
Το ερώτημα ωστόσο που γεννάται είναι το τι πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση. Αν ήθελε να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο θα το είχε πράξει με άλλο τρόπο και δίχως τόσο θόρυβο. Οι προηγούμενοι είναι ξεκάθαρο πως είτε δεν ήθελαν, είτε δεν τόλμησαν, είτε δεν μπόρεσαν. Σήμερα όμως γιατί η κυβέρνηση, που λαμβάνει αυτή την πρωτοβουλία, με την στάση της αφήνει αμφιβολίες στον κόσμο για τις προθέσεις της; Γιατί δίνει το δικαίωμα να πουν κάποιοι ότι στήνει το δικό της σύστημα διαπλοκής; Γιατί με την προσέγγισή της αφήνει το περιθώριο επιβράβευσης ίσως ακόμα και των ίδιων “βαρόνων” της ενημέρωσης, μέσα από το ξέπλυμα και καθάρισμα υπερχρεωμένων ομίλων με άνοιγμα εκατομμυρίων δανείων;
Απαντήσεις δεν έχουν δοθεί και όσα έχουν ειπωθεί δεν έχουν πείσει. Το αίτημα του κόσμου απλό: Ξεκάθαροι κανόνες, έλεγχος και τήρηση της νομιμότητας, μη ξεχνώντας ότι ζούμε στο 2016, με τις όποιες τεχνολογικές ανέσεις αυτό μας προσφέρει, αλλά και την ανάγκη για όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επιλογή, τόσο στην ενημέρωση όσο και στην ψυχαγωγία.
Δυστυχώς φοβάμαι ότι το μόνο που θα καταφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι απλά να συμβάλει στην αλλαγή… φρουράς και ο νοών νοείτω.
Του Κώστα Β. Τσερεντζούλια