astegosΜάιος 2010 – Σεπτέμβριος 2014, ή αλλιώς (;) ο μήνας που βγήκαν τα πρώτα μέτρα στην Ελλάδα από την μία πλευρά και το σήμερα από την άλλην.
Τότε είχαμε τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου και τους λοιπούς συνωμότες να μας λένε το περίφημο “ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ”… Σήμερα μας έχουν φάει τα αυτιά για “Πρωτογενές Πλεόνασμα”, όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου, είτε σε κανάλια είτε σε εφημερίδες βλέπεις παντού ψέματα! Υπάρχουν όμως και αλήθειες, κακές βέβαια προς το ευρύ κοινό αλλά υπάρχουν. Αυτές όμως δύσκολα θα τις δεις σε εφημερίδες και σε τηλεόραση, θα τις δεις όμως σίγουρα με μία απλή βόλτα μέσα στην ίδια την κοινωνία όπου ανήκεις.
Πρώτο και τρανταχτό παράδειγμα είναι τα καταστήματα που χάρη στην κρίση παίζουν στην κυριολεξία Domino μεταξύ τους και κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Κόσμος και κοσμάκης να μην έχει πλέον ούτε τα βασικά αγαθά για να ζήσει, με αποτέλεσμα να ανεβαίνει ολοένα και περισσότερο ο αριθμός των ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για ένδυση ή για διάφορα αντικείμενα προκειμένου να τα πουλήσουν για λίγα λεφτά ή ακόμα και για λίγη τροφή ώστε να ζήσουν!!!
Μέσα σε όλα αυτά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τα “καλά” που μας προσφέρουν οι Τράπεζες, που με τις ευλογίες (πάντα) της κυβέρνησης βοηθάνε τον κόσμο ώστε να λιγοστεύουν τα προβλήματά του με τον πιο απλό για αυτές τρόπο, παίρνοντας δηλαδή τα σπίτια και οποιοδήποτε άλλο περιουσιακό στοιχείο έχει ο κάθε ένας ξεχωριστά!
Κάθε μέρα μας ζαλίζουν πώς βγήκαμε στις αγορές και πως η κρίση φτάνει στο τέλος της, μάλλον έχουν δίκιο αφού το μόνο που έχει απομείνει πλέον είναι να νοικιάσουμε ο κάθε πολίτης ένα παγκάκι ή ακόμα ακόμα και 1 τετραγωνικό πεζοδρομίου αφού σε λίγο μόνο αυτό θα μας έχει μείνει.
Κι αυτό το λέμε γιατί δυστυχώς ο αριθμός των άστεγων αλλά και των ανθρώπων που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια αυξάνεται δραματικά μέρα με την μέρα!!! Όπου και αν κοιτάξουμε θα δούμε και έναν γνωστό μας και το πρώτο που θα σκεφτούμε είναι να μην βρεθούμε και εμείς σε αυτήν την θέση. Δυστυχώς όμως οι Στατιστικολόγοι κάνουν πλέον λόγο για επικίνδυνα νούμερα και ποσοστά που φτάνουν ακόμα και το 10%, δηλαδή 1 στους 10 ανθρώπους στις μέρες μας ψάχνει στα σκουπίδια ή κοιμάται σε παγκάκια.
Τουλάχιστον μας έχει μείνει έστω λίγο η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη, η βοήθεια και η συμπαράσταση. Όσο υπάρχουν ακόμα ζωντανές αυτές οι Αρετές μέσα μας τόσο θα υπάρχει ακόμα και η ελπίδα για ζωή, με όποιον τρόπο κι αν είναι αυτή, ακόμα και με ένα κομμάτι ψωμί που θα προσφέρουμε σε κάποιον συμπολίτη που το έχει ανάγκη, ή έστω με ένα ποτήρι νερό. Πρέπει μόνοι μας να αποδείξουμε σε αυτούς (όλους τους δήθεν μεγάλους) πως πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και στα δύσκολα είμαστε ΠΑΝΤΑ δίπλα ο ένας στον άλλον και ΌΧΙ απέναντι!!!

του Δημήτρη Χάψα