Κοινοτικοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι μία προσέγγιση μεταξύ των απαιτήσεων του ΔΝΤ (χρέος, τράπεζες) και των δυνατοτήτων της Ευρωζώνης να ανταποκριθεί σ’ αυτές, όσον αφορά το ελληνικό ζήτημα, “δεν χωράει” στο πλαίσιο της συμφωνίας της 15ης Ιουνίου.

Στην εκτίμηση αυτή στηρίζονται οι σχεδιασμοί που διαμορφώνονται για την επόμενη ημέρα του ελληνικού προγράμματος στην Ευρωζώνη.

Για τον λόγο αυτό, όπως υποστηρίζεται, είναι μάλλον βέβαιο ότι, είτε με αφορμή τις δυσκολίες της γ’ αξιολόγησης, είτε λόγω ενδεχόμενων “σκληρύνσεων” των πολιτικών από την πλευρά του Βερολίνου λόγω σύνθεσης της νέας κυβέρνησης, είτε ακόμα και πολιτικών πρωτοβουλιών από την πλευρά της Ελλάδας (που δεν αποκλείονται), η συμφωνία της 15ης Ιουνίου θα χρειασθεί, είτε να αντικατασταθεί με κάτι άλλο, είτε να αναμορφωθεί για να παρακάμψει τις μεγάλες αποκλίσεις.

Οι ίδιοι κύκλοι που εκφράζουν τις εκτιμήσεις αυτές επιμένουν εντούτοις ότι παρά τη σταθερότητα των διαφορών μεταξύ Ευρωζώνης – ΔΝΤ, όσον αφορά το θέμα περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους ειδικά, αλλά και τις τράπεζες, δεν θα υπάρξει “σε καμία περίπτωση διαδικασία ρήξης και λόγω αυτής αποχώρηση του ΔΝΤ…”.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αυτές, είτε το ΔΝΤ παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα, είτε αποχωρήσει, αυτό θα γίνει μέσα από διαδικασίες αναζήτησης συμβιβαστικών “λύσεων” που θα μεταθέτουν το πρόβλημα σε ένα άλλο πλαίσιο συνεργασίας ικανό να “σώσει” και να μεταφέρει σε άλλο επίπεδο τη σχέση των δύο πλευρών.

[the_ad id=”46371”]

Οι πρώτες ενδείξεις αυτής της νέας κατεύθυνσης αναμένεται σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr να καταγραφούν στη διάρκεια των συζητήσεων που θα γίνουν στο πλαίσιο της ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ τον Οκτώβριο.

Στο μεταξύ όμως θα αυξηθούν από πλευράς Ευρωζώνης οι ασφυκτικές πιέσεις στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα για άμεσα αποτελέσματα στο μέτωπο των κόκκινων δανείων με άξονα την ταχύτερη εκκαθάριση του όγκου τους…

Ταυτόχρονα, αλλά εξαιρετικά διακριτικά, θα υποστηριχθεί κάθε “ρεαλιστική” και καλά προετοιμασμένη προσπάθεια ομολογιακών εκδόσεων από την πλευρά του ΥΠΟΙΚ, ώστε να ενισχυθεί η εικόνα βελτίωσης της εμπιστοσύνης των αγορών, που αποτελεί βασικό επιχείρημα στήριξης της θέσης του ESM (και του Βερολίνου) ότι “το ελληνικό χρέος είναι ήδη βιώσιμο μετά τις αναδιαρθρώσεις που έχουν προηγηθεί…”.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον και σε συνάρτηση με την πορεία της γ’ αξιολόγησης, κάπου στις αρχές του 2018 θα τεθεί επί τάπητος η νέα κατάσταση και θα δρομολογηθεί ο σχεδιασμός ενός νέου “πακέτου” συμφωνίας που θα παρακάμπτει τα αγκάθια της συμφωνίας του Ιουνίου ειδικά όσον αφορά το χρέος και τις μεγάλες αποκλίσεις στις προβλέψεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης.

[the_ad id=”46274”]

Το πλαίσιο αυτής της συμφωνίας “πακέτο” από πλευράς Ευρωζώνης, θα πρέπει να καταλήξει ποιό είδος χρηματοδοτικής εγγύησης θα συνοδεύει την έξοδο από το πρόγραμμα, με πολύ πιθανή την συνεργασία του ΔΝΤ σε ένα διαφορετικό status που δεν θα αφορά μόνο την μη χρηματοδοτική συμμετοχή του αλλά και τα όρια του ρόλου του ως “συντονιστή” των φορέων που θα εμπλέκονται στη συμφωνία.

Βέβαια στους κύκλους της Κομισιόν, παρά τις διαβεβαιώσεις από την πλευρά της Αθήνας, εξακολουθεί να υφίσταται η ανησυχία για το ενδεχόμενο πολιτικών πρωτοβουλιών από την πλευρά της κυβέρνησης, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανατροπές αυτού του “οδικού άξονα” οι γενικές γραμμές του οποίου έχουν χαραχθεί πριν από το καλοκαίρι…

capital.gr

[the_ad id=”46715″]

[the_ad id=”46704”]