Η υποψήφια βουλευτής Αχαΐας της ΝΔ Νατάσα Ράγιου έκανε την ακόλουθη δήλωση: Το ότι η Ελλάδα είναι η χώρα που ζει και βασιλεύει η γραφειοκρατία το ξέραμε. Αλλά η εξειδίκευση του ελληνικού αυτού κουσουριού σε κάθε τομέα της διοίκησης προξενεί ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία.

Σύμφωνα με τον νέο Νόμο για την σύναψη μιας απλής σύμβασης ανάθεσης έργου με φυσικό πρόσωπο, στο πλαίσιο των ερευνητικών προγραμμάτων  των Πανεπιστημίων, απαιτούνται πλέον:

Έκδοση Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου (υπογραφές τεσσάρων υπουργών), Βεβαίωση του Γενικού Γραμματέα του αρμόδιου Υπουργείου που χρηματοδοτείται το έργο ή εποπτεύει τον Φορέα Υλοποίησης, Βεβαίωση του Φορέα Υλοποίησης, Σύνταξη προκήρυξης και αποστολή στον Α.Σ.Ε.Π.

Πρόκειται για μια παγκοσμίως πρωτοφανή διαδικασία υλοποίησης ερευνητικών προγραμμάτων που η εφαρμογή της θα δημιουργήσει δυσεπίλυτα προβλήματα και θα έχει σοβαρότατες αρνητικές συνέπειες για την έρευνα στην Ελλάδα.

Μερικά από τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται άμεσα είναι:

– Αδυναμία υλοποίησης των τρεχόντων προγραμμάτων, αφού μετά τις 14/3/2012 οι συμβάσεις των ήδη εργαζομένων ερευνητών να υποστούν όλη αυτή την πολύμηνη διαδικασία με άγνωστο αποτέλεσμα. Αυτό σημαίνει αδυναμία πληρωμών, διάλυση των ερευνητικών ομάδων και εντέλει αδυναμία έγκαιρης υποβολής παραδοτέων, τήρησης των δεσμευτικών χρονοδιαγραμμάτων των έργων κλπ.

– Αντίστοιχη πολύμηνη ταλαιπωρία θα υποστούν και τα νέα έργα που ξεκινούν τώρα, τα οποία για να αρχίσουν να υλοποιούνται θα πρέπει να περιμένουν πολλούς μήνες.

– Τα προγράμματα παροχής υπηρεσιών, από τα οποία επιβιώνουν πολλά Εργαστήρια και έχουν συνήθως μικρές διάρκειες (κάτω του έτους), στην ουσία σχεδόν αποκλείονται.

– Γίνεται πλέον ιδιαίτερα προβληματική η σύνταξη προτάσεων για νέα ερευνητικά προγράμματα, καθώς το περιεχόμενο και η ανταγωνιστικότητα πολλών εξ αυτών (και άρα και η χρηματοδότησή τους) εξαρτάται και από τα βιογραφικά των εμπλεκομένων ερευνητών.

 

Στη δύσκολη περίοδο της οικονομικής κρίσης, τα ερευνητικά κονδύλια που με τόσες προσπάθειες φέρουν οι ερευνητές στη χώρα και αξιοποιούνται από τα Ιδρύματα, εκτός του ότι αποτελούν το μοναδικό εργαλείο χρηματοδότησης της έρευνας, δημιουργούν θέσεις εργασίας και απασχολούν χιλιάδες νέους ερευνητές. Θα ήταν ολέθριο σφάλμα, ειδικά στην παρούσα συγκυρία, να αφεθεί η έρευνα στο έλεος της γραφειοκρατίας