Με προσκεκλημένο τον Αρχιμανδρίτη π. Γερβάσιο Ιωακειμίδη που ανέπτυξε το θέμα «Συγχώρεση, η πόρτα που οδηγεί στην Αιώνια Βασιλεία» συνεχίστηκαν χθες οι εσπερινές ομιλίες που πραγματοποιούνται στην αίθουσα του Κέντρου Νεότητος «Νέοι Ορίζοντες» από την Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

«Σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε την Μητρόπολη των δεσποτικών εορτών της Εκκλησίας μας, όπως ονομάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού. Αν χρειαζόταν να ονομάσουμε με μια λέξη την εορτή αυτή της ενανθρωπήσεως του Κυρίου θα την ονομάζαμε η εορτή της Αγίας Συγχωρήσεως. Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την αμέριστη αγάπη του Θεού Πατέρα προς εμάς πρέπει να θυμηθούμε πώς φτάσαμε στο έσχατο σημείο ως άνθρωποι.

[the_ad id=”46371″]

 

Πρέπει να θυμηθούμε τους πρωτοπλάστους, να κατανοήσουμε το λάθος που έκαναν, ώστε να παραδειγματιστούμε και να μην κάνουμε και εμείς το ίδιο λάθος. Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως θεωρούν ως λάθος την παρακοή, δεν είναι όμως αυτό το λάθος που έφερε την πτώση τους. Η εντολή του Θεού είναι ξεκάθαρη: ΄΄Από όλους τους καρπούς μπορείτε να τρώτε, εκτός από τους καρπούς τού δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού, κατά δε την ημέρα κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπό του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας σωματικώς και θα χωρισθείτε από εμέ που σας έδωσα την ζωή΄΄. Γνωρίζουμε την συνέχεια της διηγήσεως, όπου οι πρωτόπλαστοι εξαπατούνται από τον πονηρό όφη και εναντιώνονται στο θέλημα και την εντολή του Θεού», σημείωσε αρχικά ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Τρύφωνος Διακοπτού.
Και συνέχισε: «Εδώ όμως πρέπει να δείξουμε μεγάλη προσοχή. Μετά την παρακοή τι γίνεται; Ποια είναι η στάση του Θεού Πατέρα; Το πρώτο δείγμα που αναγνωρίζουμε στους πρωτοπλάστους είναι η ενοχή. Έχουν πλέον αμαρτήσει απέναντι στο Θεό, το γνωρίζουν και αποφεύγουν να Τον δουν, γνωρίζουν ότι είναι γυμνοί, μα πιο σωστά θα λέγαμε ότι ήσαν πνευματικά γυμνοί, δεν είναι πλέον ενδεδυμένοι την Χάρη του Θεού, γι’ αυτό και αποφεύγουν να Τον συναντήσουν. Ποια όμως είναι η στάση του Θεού; Ως Παντογνώστης που γνωρίζει την παρακοή του Αδάμ και της Εύας, τι κάνει; Τους διώχνει από κοντά Του, όπως τους είχε προειδοποιήσει (κατά δε την ημέρα κατά την οποίαν θα φάγετε από τον καρπό του, θα χάσετε το δικαίωμα της αθανασίας σωματικώς και θα χωρισθείτε από εμέ που σας έδωσα την ζωή); Όχι! Περιμένει ως στοργικός Πατέρας την μετάνοια των παιδιών του. Η έκφραση ΄΄Αδάμ, ποῦ εἶ;΄΄ (δηλ. Αδάμ πού είσαι;) δείχνει την αγωνία και την προσμονή του Θεού να έρθουν κοντά Του και μετανιωμένοι να Του πουν ΄΄εδώ είμαστε, παρασυρθήκαμε από τον πονηρό, συγχώρεσέ μας΄΄. Ο Αδάμ και η Εύα όμως κρύβονται και αρχίζουν να βρίσκουν προφάσεις να αποφύγουν το Θεό. Και ενώ Εκείνος γνωρίζει πως έχουν φάει από τον απαγορευμένο καρπό, ως φιλόστοργος Πατέρας δεν τους καταδικάζει, δεν τους τιμωρεί, δεν αποστρέφει το πρόσωπό Του από αυτούς. Για ποιο λόγο το κάνει αυτό; Διότι έρχεται κοντά τους ως ο πρώτος εξομολόγος στην ιστορία της ανθρωπότητας για να τους οδηγήσει σε συναίσθηση και να τους καλέσει προς μετάνοια. Με την μετάνοια ο Αδάμ και η Εύα θα είχαν αποφύγει όλες τις οδυνηρές συνέπειες της παρακοής. Εκείνοι όμως δεν μετανόησαν. Δεν αποδέχτηκαν την αμαρτία τους, δεν ζήτησαν συγχώρεση. Εξαιτίας αυτών καταδικάστηκαν και τιμωρήθηκαν. Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι, εάν η παρακοή ήταν η πόρτα της εξόδου από τον Παράδεισο, η αμετανοησία τους ήταν το κλειδί για να ανοίξουν αυτή την πόρτα και να χάσουν τον Παράδεισο».

[the_ad id=”46274″]

Η συγκεκριμένη διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης, πρόσθεσε ο π. Γερβάσιος, μπορεί να αποτελέσει για όλους μας την μεγαλύτερη βοήθεια στην προσπάθειά μας να κερδίσουμε την Αιώνιο Βασιλεία. Διότι, όπως είπε, η συγχώρεση είναι Θεϊκό δώρο προς τον άνθρωπο και ότι αυτό πρέπει να πράττουμε στον συνάνθρωπο εάν θέλουμε και εμείς να συγχωρεθούμε την ώρα της κρίσεώς μας.
Αφού έκανε αναφορά στην Παραβολή του οφειλέτη των δέκα χιλιάδων ταλάντων, είπε χαρακτηριστικά: « Όπως ο Πατέρας συγχωρεί εμάς, έτσι και εμείς θα πρέπει να συγχωρούμε τους αδερφούς μας. Όπως υπάρχει ατελείωτη συγχώρεση από τον Πατέρα για τις αμαρτίες μας, έτσι πρέπει να υπάρχει ατελείωτη συγχώρεση από μας στις αμαρτίες των αδερφών μας. Αν λοιπόν ποτέ φτάσουμε στο σημείο να σκεφτούμε ότι ΄΄αρκετά πια, δεν μπορώ να συγχωρώ άλλο αυτόν τον αδερφό΄΄, ας σκεφτούμε τις χιλιάδες φορές που ο Θεός μάς συγχώρεσε και θα συνεχίσει να μας συγχωρεί. Όταν αντί να συγχωρήσουμε τον αδερφό μας δρούμε σαν κριτές, περνώντας κρίση και τιμωρία πάνω του, τότε προσκαλούμε και την κρίση και την τιμωρία του Θεού στη ζωή και στις αμαρτίες μας! Ο Ιησούς είναι ξεκάθαρος: ΄΄Ούτω και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θέλει κάμει εις εσάς΄΄. Αυτό που στην ουσία μάς λέει είναι: ΄΄Πρόσεχε! Αν δρας σαν κριτής για τις αμαρτίες του αδερφού σου απέναντί σου, να περιμένεις τότε τον Θεό να αρχίσει να δρα σαν ΚΡΙΤΗΣ και να αρχίσει να κάνει κρίση και στις αμαρτίες σου΄΄. Άρα, είναι στο δικό μας χέρι να αποφασίσουμε ποιον Θεό θέλουμε να βρούμε απέναντί μας κατά την ώρα της Κρίσεως. Ένα σκληρό κριτή που δεν συγχωρεί ή ένα φιλεύσπλαχνο πατέρα;».
Και ολοκλήρωσε με ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα συγχωρήσεως στην Εκκλησία μας. Με τον Άγιο Διονύσιο, το όνομα του οποίου είναι συνδεδεμένο με την συγχώρεση, καθώς άπαντες γνωρίζουν το περιστατικό της συγχωρήσεως του φονιά τού αδελφού του. « Έχω ακούσει αρκετούς να λένε ΄΄αυτός ήταν Άγιος και τον συγχώρεσε, εγώ είμαι άνθρωπος και δεν μπορώ΄΄. Οφείλω να υπενθυμίσω πως και ο Άγιος Διονύσιος, όταν συγχωρούσε το φονιά τού αδελφού του, άνθρωπος ήταν επίσης, με σάρκα και οστά, αλλά και με αισθήματα. Όμως, πάνω από όλα αυτά είχε στη σκέψη του τον Κύριο πάνω στο Σταυρό να λέει ΄΄Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι΄΄. Πώς εγώ δεν θα συγχωρέσω, όταν ο ίδιος ο Κύριος, πάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου, τους συγχωρεί. Με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή με την ευλογημένη συγχώρεση, ο Άγιος αξιώθηκε της Αιωνίου Βασιλείας και πολλών πλουσίων δωρεών του Θεού. Αν και εμείς επιθυμούμε την Αιώνιο Βασιλεία, τότε η… πόρτα που οδηγεί σε αυτήν είναι η συγχώρεση», κατέληξε ο Αρχιμανδρίτης.

[the_ad id=”46704″]

 

[the_ad id=”48922″]